هر آدمی یه جاهایی تو یه مقاطعی از زندگیش راهش رو گم می کنه
می رسه وسط بیابون
پشت سرش راه آمدش رو نمی بینه
مقابلش هم نمی دونه کجاست
به چی میرسه
همیشه رفتن آدم رو یه جای خالی تر از همیشه می کنه
یه جایی تو برهوت
رهاتر از رها
گمشده
هر آدمی یه جاهایی تو یه مقاطعی از زندگیش راهش رو گم می کنه
می رسه وسط بیابون
پشت سرش راه آمدش رو نمی بینه
مقابلش هم نمی دونه کجاست
به چی میرسه
همیشه رفتن آدم رو یه جای خالی تر از همیشه می کنه
یه جایی تو برهوت
رهاتر از رها
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
salam kheyli khob fekr mikoni be manam sar bezan
پاسخ دادنحذفسلام عالیه.فرهادم از تبریز
پاسخ دادنحذفsalam.aliye
پاسخ دادنحذفسلام خسسته نباشید
پاسخ دادنحذفبه نظر من مطلبتون اشتباه گفته شده!
چون نوشتین"هر آدمی"که این از ریشه اشتباهه.
درضمن اینکه نمیدونه کجاست هم فقط طرز فکر انسان کوته بین هست!
این مهم نیست که آدم حرکت میکنه مهم اینه که کجااااااااا؟!منظورم:انسان های بزرگ رو بایستی فاکتور بگیری از این مطلب.
ممنونم
ممنونم از نظرتون
پاسخ دادنحذفیعنی آدمهای بزرگ هیچوقت به خطا نرفتن !
آیا کسی که راهی را به ما نشان میدهد تلخی بیراهه را نچشیده ؟!
شاید انگیزه بزرگان از آموزشها ، همین انتقال تجربه هایی باشه که به سختی بدست آوردند .
هر چند منم مثل شما به استثناها معتقدم .
روزی که این مطلب را نوشتم خیلی احساس تنهای و دلسردی می کردم . و منم مثل مورچه ایی که با یک قطره آب وقتی غرق میشه و فکر می کنه دنیا غرق شده ... به کلماتم عمومیت دادم و این اشتباست و حق با شماست.
و متشکرم